Job 3
|
Job 3
|
| Sa tapus niini mibungat si Job sa iyang baba, ug gipanghimaraut ang iyang adlaw. | Après cela, Job ouvrit la bouche et maudit le jour de sa naissance. |
| Ug si Job mitubag ug miingon: | Il prit la parole et dit: |
| Wagtanga ang adlaw nga akong gikatawohan, Ug ang gabii nga miingon: Adunay usa ka bata nga lalake nga gipanamkon. | Périsse le jour où je suis né, Et la nuit qui dit: Un enfant mâle est conçu! |
| Ngitngita kanang adlawa; Ayaw ipapangita kana sa Dios ka kahitas-an, Ni pagpasidlakon ang kahayag sa ibabaw niana. | Ce jour! qu`il se change en ténèbres, Que Dieu n`en ait point souci dans le ciel, Et que la lumière ne rayonne plus sur lui! |
| Pasagdi ang kangitngit ug ang landong sa kamatayon sa pag-angkon niana nga ilang kaugalingon; Ang panganod papuy-a sa ibabaw niana; Kadtong tanan nga nagahimog itum sa adlaw pahadloka niana. | Que l`obscurité et l`ombre de la mort s`en emparent, Que des nuées établissent leur demeure au-dessus de lui, Et que de noirs phénomènes l`épouvantent! |
| Mahitungod nianang gabhiona, ipasakup kana sa mabaga nga kangitngit: Ayaw kana pagpalipaya uban sa mga adlaw sa tuig; ayaw kana pag-ilakip pag-isip uban sa mga bulan. | Cette nuit! que les ténèbres en fassent leur proie, Qu`elle disparaisse de l`année, Qu`elle ne soit plus comptée parmi les mois! |
| Ah, himoang awa-aw kanang gabhiona; Ayaw pagpasudla dinha ang tingog nga malipayon. | Que cette nuit devienne stérile, Que l`allégresse en soit bannie! |
| Ipatunglo sila nga tigtunglo sa adlaw, Nga andam sa pagpalihok sa leviathan? | Qu`elle soit maudite par ceux qui maudissent les jours, Par ceux qui savent exciter le léviathan! |
| Pangitngita ang mga bitoon sa pagkasalumsom: Papangitaa kana sa kahayag, apan ayaw pagtunghai; Ni pagpatan-awon kana sa banag-banag sa kabuntagon: | Que les étoiles de son crépuscule s`obscurcissent, Qu`elle attende en vain la lumière, Et qu`elle ne voie point les paupières de l`aurore! |
| Tungod kay wala man tak-umi niana ang mga ganghaan sa tagoangkan sa akong inahan, Ni pagtagoan ang kasamok gikan sa akong mata. | Car elle n`a pas fermé le sein qui me conçut, Ni dérobé la souffrance à mes regards. |
| Ngano nga ako wala mamatay sa tagoangkan? Ngano nga sa pag-anak kanako sa akong inahan wala mabugto ang akong gininhawa? | Pourquoi ne suis-je pas mort dans le ventre de ma mère? Pourquoi n`ai-je pas expiré au sortir de ses entrailles? |
| Ngano nga ang mga tuhod mingdawat kanako? Kun sa unsa ang mga dughan nga akong pagasus-an? | Pourquoi ai-je trouvé des genoux pour me recevoir, Et des mamelles pour m`allaiter? |
| Kay karon nakahigda na unta ako ug nahilum; Ako nakatulog na unta; nan ako nakapahulay na unta, | Je serais couché maintenant, je serais tranquille, Je dormirais, je reposerais, |
| Uban sa mga hari ug mga makinaadmanon sa kalibutan, Nga nanagtukod alang sa ilang kaugalingong mga dapit nga kamingawan; | Avec les rois et les grands de la terre, Qui se bâtirent des mausolées, |
| Kun uban sa mga principe nga may mga bulawan, Nga gipuno sa salapi ang ilang kabalayan: | Avec les princes qui avaient de l`or, Et qui remplirent d`argent leurs demeures. |
| Kun ngano nga wala ako katagoi ingon sa natawo sa dili panahon, Sama sa mga magagmayng bata nga wala gayud makakitag kahayag. | Ou je n`existerais pas, je serais comme un avorton caché, Comme des enfants qui n`ont pas vu la lumière. |
| Didto ang dautan dili na makasamok; Ug didto ang mga gikapuyan nagapahulay, | Là ne s`agitent plus les méchants, Et là se reposent ceux qui sont fatigués et sans force; |
| Didto ang mga binilanggo magapahulay ug tingub; Kanila dili mabati ang tingog sa magsusukot sa buhis. | Les captifs sont tous en paix, Ils n`entendent pas la voix de l`oppresseur; |
| Ang mga ubos ug ang mga bantugan atua didto: Ug ang mga binatonan gawas sa iyang agalon. | Le petit et le grand sont là, Et l`esclave n`est plus soumis à son maître. |
| Busa ang kahayag gihatag kaniya nga anaa sa kaalaut, Ug ang kinabuhi ngadto sa mga mapait ug kalag; | Pourquoi donne-t-il la lumière à celui qui souffre, Et la vie à ceux qui ont l`amertume dans l`âme, |
| Nga nangandoy sa kamatayon, apan kini wala moabut, Ug nagapangita niini labi pa kay sa mga bahanding tinagoan; | Qui espèrent en vain la mort, Et qui la convoitent plus qu`un trésor, |
| Nga nagakalipay ug daku uyamut, Ug mahimayaon, kong ang lubnganan ilang hikaplagan? | Qui seraient transportés de joie Et saisis d`allégresse, s`ils trouvaient le tombeau? |
| Ngano nga ang kahayag gihatag sa tawo kinsang dalan tinagoan, Ug nga sa Dios ginakutan? | A l`homme qui ne sait où aller, Et que Dieu cerne de toutes parts? |
| Kay ang akong pagpanghupaw magauna sa akong pagkaon, Ug ang akong pag-agulo ginabubo sama sa tubig. | Mes soupirs sont ma nourriture, Et mes cris se répandent comme l`eau. |
| Kay ang butang nga akong gikahadlokan midangat kanako, Ug ang akong gikalisangan miabut kanako. | Ce que je crains, c`est ce qui m`arrive; Ce que je redoute, c`est ce qui m`atteint. |
| Wala na kanako ang kalinaw, ni ania kanako ang kahilum, ni ania kanako ang pahulay; Apan ang kasamok moabut man. | Je n`ai ni tranquillité, ni paix, ni repos, Et le trouble s`est emparé de moi. |
