Job 39
|
Job 39
|
| Nahibalo ka ba sa panahon nga ig-alanak sa kanding sa bato? Kun makatimaan ba ikaw ug mga lagsaw nga baye nga nanganak? | Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? [Or] canst thou mark when the hinds do calve? |
| Naisip ba nimo ang gidaghanon sa bulan sa ilang pagpanamkon? Kun nasayud ka ba sa adlaw sa ilang pagpanganak? | Canst thou number the months that they fulfil? Or knowest thou the time when they bring forth? |
| Sila modungo sa ilang kaugalingon, lanak nila ang ilang mga gagmay, Magahaw-as sila sa ilang mga kasakit. | They bow themselves, they bring forth their young, They cast out their pains. |
| Ang ilang mga anak mahimong kusgan, sila sa kalibonan nanagtubo; Sila manlakaw ug dili na mamalik pag-usab. | Their young ones become strong, they grow up in the open field; They go forth, and return not again. |
| Kinsa ba ang nagbuhi sa asno nga ihalas? Kun kinsa ba ang nagbadbad sa pisi nga gigapusan sa asno nga matulin, | Who hath sent out the wild ass free? Or who hath loosed the bonds of the swift ass, |
| Kang kansang pinuy-anan maoy gihimo ko nga kamingawan, Ug ang yuta nga asin maoy iyang puloy-anan? | Whose home I have made the wilderness, And the salt land his dwelling-place? |
| Siya nagayam-id sa kagahub sa ciudad, Ni mamati siya sa pagsinggit sa mag-aabog. | He scorneth the tumult of the city, Neither heareth he the shoutings of the driver. |
| Ang lungbay sa kabukiran maoy iyang sibsibanan, Ug siya magapangita sa tanang butang nga lunhaw. | The range of the mountains is his pasture, And he searcheth after every green thing. |
| Mahimuot ba ang vaca nga ihalas sa pag-alagad kanimo? Kun buot ka ba nga siya mopabilin sa imong pasungan? | Will the wild-ox be content to serve thee? Or will he abide by thy crib? |
| Ikagakud ba nimo ang vaca nga ihalas sa iyang pisi diha sa tudling? Kun modaro ba siya sa mga walog sa imong likod? | Canst thou bind the wild-ox with his band in the furrow? Or will he harrow the valleys after thee? |
| Mosalig ka ba kaniya tungod kay siya makusganon kaayo? Kun ibilin ba nimo kaniya ang imong bulohaton? | Wilt thou trust him, because his strength is great? Or wilt thou leave to him thy labor? |
| Igasalig ba nimo kaniya, nga siya maoy magdala sa binhi ngadto sa imong balay, Ug tigumon ang trigo sa imong salug nga giukan? | Wilt thou confide in him, that he will bring home thy seed, And gather [the grain] of thy threshing-floor? |
| Ang mga pako sa avestruz mokapakapa uban ang garbo; Apan maaghup ba ang iyang mga pako ug mga balhibo? | The wings of the ostrich wave proudly; [But] are they the pinions and plumage of love? |
| Tungod kay iya man nga biyaan ang iyang mga itlog sa yuta, Ug painitan sila diha sa balas, | For she leaveth her eggs on the earth, And warmeth them in the dust, |
| Ug hikalimtan nila nga kini madabok sa tiil, Kun katumban ba sila sa mananap nga ihalas. | And forgetteth that the foot may crush them, Or that the wild beast may trample them. |
| Mabangis siya sa iyang mga kuyabog, ingon nga daw sila dili iya: Bisan makawang ang iyang kabudlay, siya dili mahadlok; | She dealeth hardly with her young ones, as if they were not hers: Though her labor be in vain, [she is] without fear; |
| Tungod kay gikuhaan siya sa Dios ug kaalam, Ni gihatagan siya ug salabutan. | Because God hath deprived her of wisdom, Neither hath he imparted to her understanding. |
| Sa panahon nga siya molupad sa itaas, Siya magayam-id sa kabayo ug sa nagkabayo niini. | What time she lifteth up herself on high, She scorneth the horse and his rider. |
| Nahatagan mo ba ang kabayo sa iyang kakusog? Gibistihan mo ba ang iyang liog sa lambungay nga nagakurogkurog? | Hast thou given the horse [his] might? Hast thou clothed his neck with the quivering mane? |
| Ikaw ba ang naghimo kaniya nga makalukso sama sa dulon? Ang himaya sa iyang pagpangusmo makalilisang. | Hast thou made him to leap as a locust? The glory of his snorting is terrible. |
| Diha sa walog siya nagakakha, ug nalipay tungod sa iyang kusog: Siya mogula aron sa pagpakighibalag sa mga tawong sangkap sa hinagiban. | He paweth in the valley, and rejoiceth in his strength: He goeth out to meet the armed men. |
| Ang kalisang iyang ginatamay, ug dili siya kapugdawan; Ni motalikod siya sa pinuti. | He mocketh at fear, and is not dismayed; Neither turneth he back from the sword. |
| Ang baslayan nagkagalkal batok kaniya, Ang bangkaw nga nagpangidlap ug ang salapang. | The quiver rattleth against him, The flashing spear and the javelin. |
| Iyang itulon ang yuta tungod sa kabangis ug kaligutgut; Ni motagad siya sa tingog sa trompeta. | He swalloweth the ground with fierceness and rage; Neither believeth he that it is the voice of the trumpet. |
| Sa masubsob nga ang trompeta patingogon, siya magaingon: Aha! Ug siya makabaho sa panag-away gikan sa halayo, Sa dalugdug sa mga punoan, ug sa singgitay. | As oft as the trumpet [soundeth] he saith, Aha! And he smelleth the battle afar off, The thunder of the captains, and the shouting. |
| Maglupad ba ang banog tungod sa iyang kaalam, Ug magtuy-od sa iyang mga pako padulong sa habagatan? | Is it by thy wisdom that the hawk soareth, (And) stretcheth her wings toward the south? |
| Maglupad ba ang agila sa itaas tungod sa imong pagmando, Ug magbalay sa iyang salag sa kahitas-an? | Is it at thy command that the eagle mounteth up, And maketh her nest on high? |
| Siya sa ibabaw sa pangpang nagapuyo, ug tua didto ang iyang pinuy-anan: Sa kinatumyan sa pangpang, ug sa dapit nga malig-on. | On the cliff she dwelleth, and maketh her home, Upon the point of the cliff, and the stronghold. |
| Gikan didto siya magalantaw sa iyang dalagiton; Ang iyang mga mata makatan-aw niana gikan sa halayo. | From thence she spieth out the prey; Her eyes behold it afar off. |
| Ang iya usab nga kuyabog mosupsop ug dugo: Ug hain gani ang mga patay, atua man siya. | Her young ones also suck up blood: And where the slain are, there is she. |
