Job 39
|
Job 39
|
| Nahibalo ka ba sa panahon nga ig-alanak sa kanding sa bato? Kun makatimaan ba ikaw ug mga lagsaw nga baye nga nanganak? | (39-4) ¿Sabes tú el tiempo en que paren las cabras monteses? ¿O miraste tú las ciervas cuando están pariendo? |
| Naisip ba nimo ang gidaghanon sa bulan sa ilang pagpanamkon? Kun nasayud ka ba sa adlaw sa ilang pagpanganak? | (39-5) ¿Contaste tú los meses de su preñez, Y sabes el tiempo cuando han de parir? |
| Sila modungo sa ilang kaugalingon, lanak nila ang ilang mga gagmay, Magahaw-as sila sa ilang mga kasakit. | (39-6) Encórvanse, hacen salir sus hijos, Pasan sus dolores. |
| Ang ilang mga anak mahimong kusgan, sila sa kalibonan nanagtubo; Sila manlakaw ug dili na mamalik pag-usab. | (39-7) Sus hijos están sanos, crecen con el pasto: Salen y no vuelven á ellas. |
| Kinsa ba ang nagbuhi sa asno nga ihalas? Kun kinsa ba ang nagbadbad sa pisi nga gigapusan sa asno nga matulin, | (39-8) ¿Quién echó libre al asno montés, y quién soltó sus ataduras? |
| Kang kansang pinuy-anan maoy gihimo ko nga kamingawan, Ug ang yuta nga asin maoy iyang puloy-anan? | (39-9) Al cual yo puse casa en la soledad, Y sus moradas en lugares estériles. |
| Siya nagayam-id sa kagahub sa ciudad, Ni mamati siya sa pagsinggit sa mag-aabog. | (39-10) Búrlase de la multitud de la ciudad: No oye las voces del arriero. |
| Ang lungbay sa kabukiran maoy iyang sibsibanan, Ug siya magapangita sa tanang butang nga lunhaw. | (39-11) Lo oculto de los montes es su pasto, Y anda buscando todo lo que está verde. |
| Mahimuot ba ang vaca nga ihalas sa pag-alagad kanimo? Kun buot ka ba nga siya mopabilin sa imong pasungan? | (39-12) ¿Querrá el unicornio servirte á ti, Ni quedar á tu pesebre? |
| Ikagakud ba nimo ang vaca nga ihalas sa iyang pisi diha sa tudling? Kun modaro ba siya sa mga walog sa imong likod? | (39-13) ¿Atarás tú al unicornio con su coyunda para el surco? ¿Labrará los valles en pos de ti? |
| Mosalig ka ba kaniya tungod kay siya makusganon kaayo? Kun ibilin ba nimo kaniya ang imong bulohaton? | (39-14) ¿Confiarás tú en él, por ser grande su fortaleza, Y le fiarás tu labor? |
| Igasalig ba nimo kaniya, nga siya maoy magdala sa binhi ngadto sa imong balay, Ug tigumon ang trigo sa imong salug nga giukan? | (39-15) ¿Fiarás de él que te tornará tu simiente, Y que la allegará en tu era? |
| Ang mga pako sa avestruz mokapakapa uban ang garbo; Apan maaghup ba ang iyang mga pako ug mga balhibo? | (39-16) ¿Diste tú hermosas alas al pavo real, O alas y plumas al avestruz? |
| Tungod kay iya man nga biyaan ang iyang mga itlog sa yuta, Ug painitan sila diha sa balas, | (39-17) El cual desampara en la tierra sus huevos, Y sobre el polvo los calienta, |
| Ug hikalimtan nila nga kini madabok sa tiil, Kun katumban ba sila sa mananap nga ihalas. | (39-18) Y olvídase de que los pisará el pie, Y que los quebrará bestia del campo. |
| Mabangis siya sa iyang mga kuyabog, ingon nga daw sila dili iya: Bisan makawang ang iyang kabudlay, siya dili mahadlok; | (39-19) Endurécese para con sus hijos, como si no fuesen suyos, No temiendo que su trabajo haya sido en vano: |
| Tungod kay gikuhaan siya sa Dios ug kaalam, Ni gihatagan siya ug salabutan. | (39-20) Porque le privó Dios de sabiduría, Y no le dió inteligencia. |
| Sa panahon nga siya molupad sa itaas, Siya magayam-id sa kabayo ug sa nagkabayo niini. | (39-21) Luego que se levanta en alto, Búrlase del caballo y de su jinete. |
| Nahatagan mo ba ang kabayo sa iyang kakusog? Gibistihan mo ba ang iyang liog sa lambungay nga nagakurogkurog? | (39-22) ¿Diste tú al caballo la fortaleza? ¿Vestiste tú su cerviz de relincho? |
| Ikaw ba ang naghimo kaniya nga makalukso sama sa dulon? Ang himaya sa iyang pagpangusmo makalilisang. | (39-23) ¿Le intimidarás tú como á alguna langosta? El resoplido de su nariz es formidable: |
| Diha sa walog siya nagakakha, ug nalipay tungod sa iyang kusog: Siya mogula aron sa pagpakighibalag sa mga tawong sangkap sa hinagiban. | (39-24) Escarba la tierra, alégrase en su fuerza, Sale al encuentro de las armas: |
| Ang kalisang iyang ginatamay, ug dili siya kapugdawan; Ni motalikod siya sa pinuti. | (39-25) Hace burla del espanto, y no teme, Ni vuelve el rostro delante de la espada. |
| Ang baslayan nagkagalkal batok kaniya, Ang bangkaw nga nagpangidlap ug ang salapang. | (39-26) Contra él suena la aljaba, El hierro de la lanza y de la pica: |
| Iyang itulon ang yuta tungod sa kabangis ug kaligutgut; Ni motagad siya sa tingog sa trompeta. | (39-27) Y él con ímpetu y furor escarba la tierra, Sin importarle el sonido de la bocina; |
| Sa masubsob nga ang trompeta patingogon, siya magaingon: Aha! Ug siya makabaho sa panag-away gikan sa halayo, Sa dalugdug sa mga punoan, ug sa singgitay. | (39-28) Antes como que dice entre los clarines: ¡Ea! Y desde lejos huele la batalla, el grito de los capitanes, y la vocería. |
| Maglupad ba ang banog tungod sa iyang kaalam, Ug magtuy-od sa iyang mga pako padulong sa habagatan? | (39-29) ¿Vuela el gavilán por tu industria, Y extiende hacia el mediodía sus alas? |
| Maglupad ba ang agila sa itaas tungod sa imong pagmando, Ug magbalay sa iyang salag sa kahitas-an? | (39-30) ¿Se remonta el águila por tu mandamiento, Y pone en alto su nido? |
| Siya sa ibabaw sa pangpang nagapuyo, ug tua didto ang iyang pinuy-anan: Sa kinatumyan sa pangpang, ug sa dapit nga malig-on. | (39-31) Ella habita y está en la piedra, En la cumbre del peñasco y de la roca. |
| Gikan didto siya magalantaw sa iyang dalagiton; Ang iyang mga mata makatan-aw niana gikan sa halayo. | (39-32) Desde allí acecha la comida: Sus ojos observan de muy lejos. |
| Ang iya usab nga kuyabog mosupsop ug dugo: Ug hain gani ang mga patay, atua man siya. | (39-33) Sus pollos chupan la sangre: Y donde hubiere cadáveres, allí está. |
