Job 3
|
Job 3
|
| Then, opening his mouth, and cursing the day of his birth, | Sa tapus niini mibungat si Job sa iyang baba, ug gipanghimaraut ang iyang adlaw. |
| Job made answer and said, | Ug si Job mitubag ug miingon: |
| Let destruction take the day of my birth, and the night on which it was said, A man child has come into the world. | Wagtanga ang adlaw nga akong gikatawohan, Ug ang gabii nga miingon: Adunay usa ka bata nga lalake nga gipanamkon. |
| That day--let it be dark; let not God take note of it from on high, and let not the light be shining on it; | Ngitngita kanang adlawa; Ayaw ipapangita kana sa Dios ka kahitas-an, Ni pagpasidlakon ang kahayag sa ibabaw niana. |
| Let the dark and the black night take it for themselves; let it be covered with a cloud; let the dark shades of day send fear on it. | Pasagdi ang kangitngit ug ang landong sa kamatayon sa pag-angkon niana nga ilang kaugalingon; Ang panganod papuy-a sa ibabaw niana; Kadtong tanan nga nagahimog itum sa adlaw pahadloka niana. |
| That night--let the thick dark take it; let it not have joy among the days of the year; let it not come into the number of the months. | Mahitungod nianang gabhiona, ipasakup kana sa mabaga nga kangitngit: Ayaw kana pagpalipaya uban sa mga adlaw sa tuig; ayaw kana pag-ilakip pag-isip uban sa mga bulan. |
| As for that night, let it have no fruit; let no voice of joy be sounded in it; | Ah, himoang awa-aw kanang gabhiona; Ayaw pagpasudla dinha ang tingog nga malipayon. |
| Let it be cursed by those who put a curse on the day; who are ready to make Leviathan awake. | Ipatunglo sila nga tigtunglo sa adlaw, Nga andam sa pagpalihok sa leviathan? |
| Let its morning stars be dark; let it be looking for light, but may it not have any; let it not see the eyes of the dawn. | Pangitngita ang mga bitoon sa pagkasalumsom: Papangitaa kana sa kahayag, apan ayaw pagtunghai; Ni pagpatan-awon kana sa banag-banag sa kabuntagon: |
| Because it did not keep the doors of my mother's body shut, so that trouble might be veiled from my eyes. | Tungod kay wala man tak-umi niana ang mga ganghaan sa tagoangkan sa akong inahan, Ni pagtagoan ang kasamok gikan sa akong mata. |
| Why did death not take me when I came out of my mother's body, why did I not, when I came out, give up my last breath? | Ngano nga ako wala mamatay sa tagoangkan? Ngano nga sa pag-anak kanako sa akong inahan wala mabugto ang akong gininhawa? |
| Why did the knees take me, or why the breasts that they might give me milk? | Ngano nga ang mga tuhod mingdawat kanako? Kun sa unsa ang mga dughan nga akong pagasus-an? |
| For then I might have gone to my rest in quiet, and in sleep have been in peace, | Kay karon nakahigda na unta ako ug nahilum; Ako nakatulog na unta; nan ako nakapahulay na unta, |
| With kings and the wise ones of the earth, who put up great houses for themselves; | Uban sa mga hari ug mga makinaadmanon sa kalibutan, Nga nanagtukod alang sa ilang kaugalingong mga dapit nga kamingawan; |
| Or with rulers who had gold, and whose houses were full of silver; | Kun uban sa mga principe nga may mga bulawan, Nga gipuno sa salapi ang ilang kabalayan: |
| Or as a child dead at birth I might never have come into existence; like young children who have not seen the light. | Kun ngano nga wala ako katagoi ingon sa natawo sa dili panahon, Sama sa mga magagmayng bata nga wala gayud makakitag kahayag. |
| There the passions of the evil are over, and those whose strength has come to an end have rest. | Didto ang dautan dili na makasamok; Ug didto ang mga gikapuyan nagapahulay, |
| There the prisoners are at peace together; the voice of the overseer comes not again to their ears. | Didto ang mga binilanggo magapahulay ug tingub; Kanila dili mabati ang tingog sa magsusukot sa buhis. |
| The small and the great are there, and the servant is free from his master. | Ang mga ubos ug ang mga bantugan atua didto: Ug ang mga binatonan gawas sa iyang agalon. |
| Why does he give light to him who is in trouble, and life to the bitter in soul; | Busa ang kahayag gihatag kaniya nga anaa sa kaalaut, Ug ang kinabuhi ngadto sa mga mapait ug kalag; |
| To those whose desire is for death, but it comes not; who are searching for it more than for secret wealth; | Nga nangandoy sa kamatayon, apan kini wala moabut, Ug nagapangita niini labi pa kay sa mga bahanding tinagoan; |
| Who are glad with great joy, and full of delight when they come to their last resting-place; | Nga nagakalipay ug daku uyamut, Ug mahimayaon, kong ang lubnganan ilang hikaplagan? |
| To a man whose way is veiled, and who is shut in by God? | Ngano nga ang kahayag gihatag sa tawo kinsang dalan tinagoan, Ug nga sa Dios ginakutan? |
| In place of my food I have grief, and cries of sorrow come from me like water. | Kay ang akong pagpanghupaw magauna sa akong pagkaon, Ug ang akong pag-agulo ginabubo sama sa tubig. |
| For I have a fear and it comes on me, and my heart is greatly troubled. | Kay ang butang nga akong gikahadlokan midangat kanako, Ug ang akong gikalisangan miabut kanako. |
| I have no peace, no quiet, and no rest; nothing but pain comes on me. | Wala na kanako ang kalinaw, ni ania kanako ang kahilum, ni ania kanako ang pahulay; Apan ang kasamok moabut man. |
