Job 10
|
Giobbe 10
|
| Ang akong kalag gikapuyan na sa akong kinabuhi; Ipagula ko ang akong kaguol; ako mosulti sa kapait sa akong kalag. | L’anima mia prova disgusto della vita; vo’ dar libero corso al mio lamento, vo’ parlar nell’amarezza dell’anima mia! |
| Akong ingnon ang Dios: Ayaw ako pagsiloti; Itudlo kanako kong unsay hinungdan sa imong pagpakiglalis kanako. | Io dirò a Dio: "Non mi condannare! Fammi sapere perché contendi meco!" |
| Maayo ba alang kanimo nga ikaw magalupig, Nga ikaw magabiay-biay sa buhat sa imong kamot, Ug magadan-ag sa ibabaw sa ginatambag sa mga dautan? | Ti par egli ben fatto d’opprimere, di sprezzare l’opera delle tue mani e di favorire i disegni de’ malvagi? |
| Aduna ba ikaw ing mga mata nga unod? Kun ang imong pagtan-aw, sama ba sa tinan-awan sa tawo? | Hai tu occhi di carne? Vedi tu come vede l’uomo? |
| Ang imong mga adlaw sama ba sa mga adlaw sa tawo, Kun ang imong katuigan ingon ba sa mga adlaw sa tawo, | I tuoi giorni son essi come i giorni del mortale, i tuoi anni son essi come gli anni degli umani, |
| Nga ikaw nagapangita man sa akong kadautan, Ug nagasusi sa akong sala, | che tu investighi tanto la mia iniquità, che t’informi così del mio peccato, |
| Bisan ikaw nahibalo nga ako dili man dautan, Ug walay bisan kinsa nga arang makakuha gikan sa imong kamot? | pur sapendo ch’io non son colpevole, e che non v’è chi mi liberi dalla tua mano? |
| Ang imong mga kamot nagbuhat kanako ug nag-umol kanako, Sa tingub sa nagalibut; apan ikaw magapukan man kanako. | Le tue mani m’hanno formato m’hanno fatto tutto quanto… e tu mi distruggi! |
| Hinumdumi, ipakilooy ko kanimo, nga ingon sa lapok imo akong giumol; Ug imo ba akong dad-on pag-usab sa abug? | Deh, ricordati che m’hai plasmato come argilla… e tu mi fai ritornare in polvere! |
| Wala ba ako ibubo nimo ingon sa gatas, Ug gipagahi sama sa queso? | Non m’hai tu colato come il latte e fatto rapprender come il cacio? |
| Imo akong gibistihan sa panit ug unod, Ug imo akong gitagik sa mga bukog ug mga ugat. | Tu m’hai rivestito di pelle e di carne, e m’hai intessuto d’ossa e di nervi. |
| Ikaw naghatag kanako sa kinabuhi ug mahigugmaong-kalolot, Ug ang imong pagmatoto nakagbantay sa akong espiritu. | Mi sei stato largo di vita e di grazia, la tua provvidenza ha vegliato sul mio spirito, |
| Apan kining mga butanga imong gitipigan sa imong kasingkasing; Ako nahibalo nga kini anaa ra kanimo: | ed ecco quello che nascondevi in cuore! Sì, lo so, questo meditavi: |
| Kong ako makasala, nan ikaw magatimaan kanako, Ug ikaw dili kanako magpagawas sa akong kasal-anan. | se avessi peccato, l’avresti ben tenuto a mente, e non m’avresti assolto dalla mia iniquità. |
| Kong ako dautan man, alaut ako; Kong ako matarung, dili lamang ako mopaitaas sa akong ulo, Kay puno man sa kaulawan, Ug nagatan-aw sa akong kagul-anan. | Se fossi stato malvagio, guai a me! Se giusto, non avrei osato alzar la fronte, sazio d’ignominia, spettatore della mia miseria. |
| Kong ang akong ulo magapataas sa iyang kaugalingon, ikaw, ingon sa usa ka leon magapangita kanako; Ug ikaw nagapadayag na usab kanako, sa imong kaugalingon, ingon nga kahibulongan. | Se l’avessi alzata, m’avresti dato la caccia come ad un leone e contro di me avresti rinnovato le tue maraviglie; |
| Imong ginabag-o ang imong mga pagpamatuod batok kanako, Ug ginadugangan mo ang imong kasuko batok kanako: Ang mga kausaban ug kagubatan ania uban kanako. | m’avresti messo a fronte nuovi testimoni, e avresti raddoppiato il tuo sdegno contro di me; legioni su legioni m’avrebbero assalito. |
| Busa ngano man nga imo akong gipagula gikan sa tiyan? Patay na unta ako, ug walay mata unta nga nakakita kanako. | E allora, perché m’hai tratto dal seno di mia madre? Sarei spirato senza che occhio mi vedesse! |
| Ako maingon unta, ingon sa wala ako matawo; Gihatud na unta ako gikan sa tago-angkan ngadto sa lubnganan. | Sarei stato come se non fossi mai esistito, m’avrebbero portato dal seno materno alla tomba! |
| Dili ba diyutay da ang akong mga adlaw? nan humonong ka, Ug pasagdi ako aron nga makabaton ako ug diyutayng kalipay, | Non son forse pochi i giorni che mi restano? Cessi egli dunque, mi lasci stare, ond’io mi rassereni un poco, |
| Sa dili pa ako mogikan nga gikan didto dili na mobalik, Ngadto sa yuta sa kangitngitan ug sa landong sa kamatayon; | prima ch’io me ne vada, per non più tornare, nella terra delle tenebre e dell’ombra di morte: |
| Ang yuta mangitngit ingon sa tungang gabii, Sa yuta sa landong sa kamatayon, ug walay kahusay, Ug diin ang suga ingon sa tungang gabii. | terra oscura come notte profonda, ove regnano l’ombra di morte ed il caos, il cui chiarore è come notte oscura". |
